zaterdag 15 november 2014
woensdag 10 september 2014
woensdag 2 april 2014
(Foto) Verslag Musical Ruth
Schitterende musical ‘Ruth’ vier maal succesvol op
de planken!
Boeiend rollenspel en
prachtige koorklanken basiskoor
Ermelo – Aan de musical ‘Ruth’ werd ruim
een half jaar gewerkt. Voor en achter de schermen werkten zo’n 100 mensen mee
aan decor, licht en geluid, kleding, (hoofdrol) spelers, een spelend koor en
een basiskoor. De publieke opkomst was, boven verwachting, tijdens alle vier de uitvoeringen goed tot geheel
vol, te noemen. Een bekroning op het werk van regisseur Gera Sinte Maartensdijk
en muzikaal leider, Erik-Jan van der Hel.
In een sfeervol en
passende entourage werd het publiek in de Immanuelkerk meegenomen naar een tijd
van crisis en hongersnood in Bethlehem, alwaar Elimelech met zijn gezin
vertrekt naar Moab om zijn geluk te beproeven. Het lot beslist anders.
Elimelech en zijn beide zonen sterven, zonder nageslacht. Zijn vrouw Naomi met
haar twee schoondochters Ruth en Orpa, desolaat achterlatend bij het graf van
hun mannen. Als Naomi weer terug wilt keren naar Bethlehem, besluit haar Moabitische
schoondochter Ruth met haar mee te gaan. Met de beroemd geworden woorden: “Uw
land is mijn land, uw God is mijn God”.
Via 12 scènes,
afgewisseld en aangevuld met 18 liedjes, reeg het verhaal zich verder aaneen naar
het huwelijk van Ruth met haar losser Boaz. Linda Stolk en Marcel Sinte
Maartensdijk vertolkten deze rollen met verve. Carin Stolk verraste met haar
overtuigende weergave van Orpa en Jet Weigand zorgde voor kippenvelmomenten
tijdens het lied van Naomi.
Oldrik Weigand ontfutselde met zijn kolderieke rol
‘Dinges’ menigmaal lachsalvo’s uit de zaal.
De uiteindelijke climax
volgde met de geboorte van een kleinkind voor Naomi. Zo stonden zij, Ruth en
Orpa ditmaal wederom bij elkaar, aan een wieg.
Het basiskoor toonde zich,
als muzikale omlijsting en tevens onmisbare schakel in het geheel, die naam
waardig. Er werd strak, zuiver en bijzonder fraai gezongen. De prachtige
kleding, grime en uitstekende muzikanten, maakten het geheel af en compleet.
Chapeau!
dinsdag 25 maart 2014
woensdag 12 februari 2014
"Maanisch"
15 februari is het weer 'Full Moon'
Een keer per maand ben ik daarom nogal 'maanisch'
(Gelukkig geen last meer van 'maandstonden'....!)
Fotografie: Arda Konings
Occultisme in de media: bij twijfel afblijven
Door Arda Konings
Ermelo – Dagelijks staan wij bloot aan de
indrukken die de media over ons uitstrooien. Er komt veel op ons af. We
ondergaan veel prikkels en doen ontzettend veel indrukken op. Er zit veel kaf
tussen het koren van al die informatie. Hoe gaan we hier mee om en hoe reageren
we er op? Wat doet het met onze kinderen? Worden we gemanipuleerd of valt het
wel mee?
Het team interkerkelijk
bevrijdingspastoraat organiseerde vorige week donderdagavond in de Westerkerk
van Ermelo een voorlichtingsavond over occultisme in de media. Dominee Rob
Kranen uit Vriezenveen verdiept zich al langere tijd in dit onderwerp. Middels
een boeiend betoog met een aansluitende PowerPoint-presentatie wist hij het
aanwezige publiek er ook dan veel over te vertellen.
Verborgene
“Dat er meer is tussen
hemel en aarde zal bijna geen mens meer vreemd zijn. Dat de vele
communicatiemiddelen van deze tijd ons met prikkels overladen en ons het gevoel
geven constant aanwezig te moeten zijn, ook niet. We zijn het ons niet altijd
even bewust maar in het dagelijkse leven, worden onze kinderen en kleinkinderen
van jongs af aan al geconfronteerd met occulte invloeden. Occult betekent
letterlijk het ‘Verborgene’.
Harry Potter
Neem nu bijvoorbeeld het
huis van Anubis dat onlangs als TV serie werd uitgezonden. Alleen al in de openingstune
worden de ‘machten van het kwaad’ bezongen.
Zijn de Harry Potterfilms
(weliswaar neergezet in een schoolse setting) die bol staan van toverij, magie en hekserij
nu onschuldig of niet?
In computerspelletjes komen vele vormen van
magie en geweld voor. Er wordt iets in die kinderhoofdjes geplant als er uren
achter elkaar mee wordt gespeeld. Dag in, dag uit. Er zijn voorbeelden te over
van kinderen die al zo beïnvloed zijn geraakt, met soms zelfs dramatische schiet- en moordpartijen
tot gevolg. (Amerika en Duitsland)
Afblijven
De geschiedenis leert ons
dat de Bijbel er al knetter duidelijk over was en ons van oudsher waarschuwt
voor occulte zaken. Er zijn verleidingen in vele vormen waaraan wij blootstaan.
Via boeken, tijdschriften, muziek. Is het onschuldig als in een het blad Yes jonge
meiden aangemoedigd worden om rituelen uit te gaan oefenen, de kosmos aan te
roepen en op die manier dan stinkend rijk te worden? Magie, tarotkaarten,
spiritisme (glaasje draaien) zijn populaire bezigheden. Black Metalband
Gorgoroth gaat de strijd aan tegen Christenen en aanbidt een wereld die
beheerst wordt door satan en duistere machten.
Moeten we elkaar en
vooral onze kinderen waarschuwen? Een resoluut: Ja! Gebrek aan kennis over deze
zaken is een groot gemis! Ouders moeten hun kinderen beschermen en ze leren op
hun intuïtie te vertrouwen: Bij twijfel, afblijven!”
Bevallingsweken groot feest bij de Schaapskooi
Door Arda Konings
Ermelo - De kudde bij de Schaapskooi in Ermelo is momenteel op volle sterkte en
telt 273 schapen. Daarvan bevallen er deze weken zo’n 172. Die periode lijkt wat vroeg in het jaar. Maar, op
de hei valt nu nagenoeg niets te grazen en staan de schapen op stal. Het is dus
gunstiger, dat de lammetjes daar worden
geboren. Totdat ze in het voorjaar naar
buiten mogen. De nieuwe aanwas is noodzakelijk om de ooien, die gemiddeld zo’n
tien jaar worden, te vervangen. Middels een selectieprocedure, wordt een aantal
lammetjes verkocht aan andere kuddes. Om inteelt te voorkomen, worden de
dekrammen aangeschaft bij andere kuddes.
De bevallingshectiek is in volle
gang bij de Schaapskooi. Met ondersteuning van vele vrijwilligers én collega
herders tijdens de weekenden, worden in een vijftal weken zo’n tweehonderd
lammetjes ter wereld gebracht en geholpen. Sommige vrijwilligers willen er zó
graag bij zijn, dat ze er belangeloos
vakantiedagen voor opnemen. Om vooral maar niets te hoeven missen van deze
happening. Tijdens de bevallingsweken staat er bovendien een ‘gesponsorde’
wintercaravan ter beschikking voor de
vrijwilligers die nachtdiensten draaien.
Want, de schapen moeten dan om de drie uur worden gecontroleerd.
Geen dag hetzelfde
“Er zit een prima kachel
in de caravan. Mocht het toch te koud worden kan er overnacht worden in het
bezoekerscentrum. Dus dat komt wel goed”, lacht herderin Marion Derks. Alweer bijna elf jaar prijst Marion zich
bijzonder gelukkig met haar werk.
“Toen ik de kans kreeg op
deze baan heb ik die met beide handen aangegrepen. Geen dag is hier hetzelfde.
Het is geweldig om met de schapen en de honden de hei op te gaan. De
zonsopkomst te aanschouwen. Te zien hoe de honden een eigenwijs schaap weer
terug sturen naar de kudde. Die wisselwerking onderling tussen de dieren is uitermate
boeiend.”
Overlevingsdrang
Ooit was Marion zelf
vrijwilligster bij een kudde. Werken met dieren heeft altijd al haar passie
gehad. Ondanks dat er het hele jaar bij de Schaapskooi wel iets te beleven
valt, nemen de bevallingsweken echter, een heel bijzondere plekje in . De
eerste lammetjesschaapjes zijn inmiddels dan ook al ‘over de bevallingsdam’ heen.
Vorige week donderdag zag zelfs een tweeling er het eerste levenslicht. Marion:
“Deze weken zijn echt één groot feest. Het blijft iedere keer weer zo bijzonder
om te zien, dat zo’n pasgeboren lammetje
binnen een kwartier op zijn pootjes staat. Het is hun intuïtie en overlevingsdrang. Schapen zijn immers
vluchtdieren en moeten zich snel uit de voeten kunnen maken voor gevaar. Soms
gaat het bij de bevallingen ook wel eens mis, zoals een vroeggeboorte. Soms
zijn er meerlingen. Het hoort er allemaal bij.”
Marjan Lubberts schrijft een boekje
Door Arda Konings
Ermelo
Met het boekje ‘Verzen en Verfjes
uit Donkere Dagen’ geeft de Ermelose Marjan Lubberts de lezer een kijkje in de
donkerste tijd van haar leven, de eerste twee jaar na haar verkeersongeval in
1995.
Als Marjan enkele jaren terug, niet terecht was gekomen bij de Praktijk Hulp bij
Hersenletsel van Jenny Palm, was het boekje voor altijd, haar eigen document
gebleven. Het was echter Jenny die Marjan stimuleerde het te publiceren en
daarmee anderen tot steun en/of troost te kunnen zijn.
Peilloze diepten
Achttien jaar geleden raakte Marjan, nietsvermoedend op haar fiets in de
Stationsstraat, betrokken bij een
verkeersongeval. Een onzekere en voor
haar zeer zware tijd brak aan, mede omdat aanvankelijk een onvolledige diagnose
werd gesteld. Na verloop van tijd werd duidelijk dat er blijvende gevolgen
waren van het opgelopen hersenletsel, die zich onder andere uitten in
evenwichtsstoornissen, extreme vermoeidheid, concentratiestoornissen en
draaiduizeligheid. Uiteindelijk werd zij volledig afgekeurd en belandde 2 jaar
na het ongeluk voor zeven maanden in een revalidatiecentrum, het MRC te Doorn.
In de tijd daaraan voorafgaand begon Marjan schilderijtjes te maken in grijs
blauwe tinten en gedichtjes te schrijven. Zowel de schilderijtjes als de
gedichtjes weerspiegelen op treffende manier de gemoedstoestand waarin zij zich
toen bevond: wanhopig, in peilloos donkere diepten.
Houvast
Hoewel Marjan tijdens haar revalidatie veel heeft geleerd en heel langzaam
ook de acceptatie bij haar groeide dat
het leven nooit meer zou worden als voorheen, viel het haar wel heel zwaar om
het ‘normale’ dagelijkse leven thuis, weer op te pakken: “Pas toen ik stopte met vechten om maar beter
te willen worden, begon ik echt op te knappen. Natuurlijk gaat het steeds beter
na al die jaren, maar ik blijf altijd restverschijnselen houden. Ben veel
minder stress bestendig. Soms hou ik het de hele dag vol, soms nog geen uur.
Verdragen mijn ogen en oren bijna niets. Of ben ik warrig en neemt mijn
geheugen een loopje met me. Ik moet alles goed reguleren en structureren.
Jarenlang heb ik dagboeken bijgehouden. Het feit dat ik, hoe onbeschrijflijk
het eigenlijk voor me voelde, het toch vorm kon geven en verwoorden, gaf mij
ook op een bepaalde manier houvast.
Jenny Palm is een autoriteit op het gebied van hersenletsel en de daarbij
behorende problematiek. Ze las soms op lezingen een gedichtje van mij voor en
heeft er een geplaatst in haar laatst verschenen boek. Het bracht anderen
herkenning, ontroering. Wie weet geeft mijn boekje een ander, zo ook een beetje
houvast”.
Abonneren op:
Posts (Atom)